شهر نیشابور، با قرار گرفتن در «مرکز جغرافیایی و هندسی خراسان معاصر ایران» (بخش غربی خراسان بزرگ تاریخی و فرهنگی)، از کهن‌ترین دوران‌ها به عنوان کانون جغرافیایی و ارتباطی این منطقه وسیع شمال شرق کشور، عمل می‌نموده است. در نقشه‌های قدیم که مربوط به قرن‌های پیشین است راه‌های اصلی این منطقه که از نیشابور به مرو، نسا، جرجان، ری، یزد، کرمان، سیستان و هرات می‌رفته، شاخص و گویا می‌باشند.
موقعیت جغرافیایی مرکزیت نیشابور در خراسان روزگار معاصر نیز، این شهر را در «مرکزیت ارتباطی منطقه‌ای» قرار داده که شهرهای عمده شمال شرق کشور، بویژه مشهد، فریمان، تربت جام، تربت حیدریه، کاشمر، گناباد، سبزوار، اسفراین، قوچان و ... برای ارتباط با یکدیگر (بویژه در ارتباط با شهرهای مقابل) باید از منطقه نیشابور بگذرند. بنابراین در صورتی که قرار بر تشکیل استانی جدید در خراسان باشد. نیشابور بهترین مرکز به لحاظ ارتباطی (جاده - بزرگراه - راهآهن) خواهد بود که خواهد توانست تمام شهرهای خراسان کنونی و بویژه نیمه‌غربی خراسان را با فاصله تقریبا یکسان پوشش دهد. و با این شرایط کاملا «اقتصادی، کمترین هزینه» برای تاسیس یک استان واحد، لازم است.
برداشت از: